Późnym wieczorem, w pierwszy dzień świąt Bożego Narodzenia, 25 grudnia 1942 roku, zgromadzona tłumnie w praskim Pałacu Lucerna publiczność pękała ze śmiechu na premierze komedii "Zaraz wracam" ("Přijdu hned") w reżyserii Otakara Vávry. Opowieść o perypetiach spadkowych pana Barvínka- wypychacza zwierząt z Malej Strany, ku nieukrywanej radości producenta obrazu- czeskiego magnata filmowego Miloša Havla, spotkała się z ciepłym przyjęciem widzów, co zwiastowało kolejny kasowy sukces.
Stolica Protektoratu z wolna dochodziła wówczas do siebie po eskalacji nazistowskiej wściekłości, która nastąpiła po majowym zamachu na Reinharda Heydricha. W złowieszczej"heydrichiadzie" zginęło grubo ponad 1,5 tysiąca Czechów, zaś bestialska zagłada Leżaków i Libic była "szczytowym osiągnięciem" hitlerowskiego terroru, który odbił się w świecie szerokim echem.
W tryby heidrichiadowskiej maszyny śmierci wciągnięta została także, w dość szczególnych i dramatycznych okolicznościach, popularna czeska aktorka, w "Přijdu hned" odgrywająca rolę dozorczyni kamienicy, w której mieszkał główny bohater - Anna Letenská. W momencie premiery filmu, o czym oczywiście nikt jeszcze wówczas nie mógł wiedzieć, nie żyła już od dwóch miesięcy...
Anna Letenská
Andula, bo tak zwracali się do niej rodzice i przyjaciele, przyszła na świat w podpilzneńskich Nýřanach 29 sierpnia 1904 roku, w aktorskiej rodzinie Oldřicha i Marie Svobodów. Od dziecka przejawiała komediowe talenty, które zostały docenione podczas jej pierwszych występów w teatrzykach wędrownych. Mając piętnaście lat, a więc już po ustanowieniu państwowości czechosłowackiej, zaczęła grać w prowadzonej przez ojca grupie teatralnej Suková – Kramuelová, zaś w roku 1921 trafiła do Południowoczeskiego Teatru Narodowego (Jihočeské národní divadlo) w Czeskich Budziejowicach.
Jej dalsza kariera sceniczna rozwijała się na Słowacji (Koszyce, Bratysława) i Morawach (Ołomuniec). Stamtąd w roku 1935 trafiła do Kladna, by po roku spełnić własne marzenie i po raz pierwszy wystąpić w stolicy. W sierpniu 1939 dostała wyśniony angaż w Teatrze Miejskim na Vinohradach. Od dwóch lat pokazywała już wówczas swój talent także na szklanym ekranie. Debiutowała w roku 1937 filmem "Kříž u potoka".
Nie wyróżniała się szczególną urodą, ale właśnie dzięki wyglądowi i charakterze- pełniejszym kształtom i gadatliwości oraz niebywałemu talentowi komicznemu była predysponowana do ról dziewczyn i kobiet stanowczych, energicznych, pełnych temperamentu (były to zazwyczaj tzw. "dziewki z ludu", w których skórze znakomicie się czuła).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz